Angst, hoezo bestaat t überhaupt? Jaja, natuurlijk snap ik de werking van het reptielenbrein en de daarop volgende fight, flight of freeze standen, maar waarom ook midden in de nacht?
Het kan met je aan de haal gaan. Ergens is het bijzonder dat je lijf reageert alsof je oprecht in de bush bush staat en wordt aangevallen door een beer, terwijl je “lekker” in je warme bed ligt in een huis zonder gevaar.
Feitelijk is er niks aan de hand, maar waarom gaat mijn hart dan zo tekeer, heb ik zweethanden en zie ik het oprecht niet meer zitten? 2 jaar geleden heb ik veel nachten op deze manier doorgebracht, in volle paniek. Het verstijft, het put je uit en je voelt zo machteloos en eenzaam. Hoe ben ik “ineens” op dat punt beland? Het enige wat je wil is het antwoord op de vraag, hoe de fuck kom ik hier vanaf?
Kunnen we heel snel weer “normaal” doen, gewoon zoals Jolien dat altijd deed. Zoals het hoort, zoals ik het heb geleerd.
Angst groeit alleen maar bij verzet. Wat ik in die nachten en een hele lange periode erna nooit heb begrepen, is dat het “slechts” een signaal was van mijn lichaam. Het maakte mij duidelijk dat ik nogal uit balans was. Dat ik mijn prioriteiten niet op orde had en dat ik al veel te lang een hoge mate van stress had ervaren. Tijdens mijn gesprekken met mijn coach, bleef ik maar uitleggen dat “dit” hele gedoe geen optie was:
- Want Jolien doet altijd alles goed
- Jolien zorgt niet voor problemen én
- Jolien heeft altijd alles onder controle
Wat hardnekkige overtuigingen met je kunnen doen. Want wat betekend dat? Alles goed doen? Naar welke maatstaven leef je dan? En vooral voor wie doe je het dan eigenlijk? Uiteindelijk leeft iedereen voor zichzelf én daarnaast gaat het ook nog is veel te snel. Dus zorg ervoor dat je leeft vanuit jouw kern. Wanneer is het voor jou goed? Wat is voor jou belangrijk? Hoe wil je terugkijken op het leven als je grijs en bejaard ligt te wachten op het einde?
Ik hoef het oprecht niet meer goed te doen, ik weet wat ík echt belangrijk vind en waar ik mijn kostbare tijd aan wil besteden. Daarnaast is mijn verzet tegen angst minder geworden. Ik heb geleerd meer los te laten en te stoppen met vechten. De angsten mogen er zijn, het is iets wat bij me hoort, maar laat het niet de overhand nemen.
Mijn kennis, ervaring en begeleiding delen rondom thema’s als acceptatie, omgang met emoties, je eigen kern en zelfleiderschap, is waardevol voor mij. Groter en spannender hoeft het allemaal niet, focus je op je kern, daar ben ik in ieder geval al druk genoeg mee 😊
Hoe handel ik nu? Als ik wat voel (wat nog vaak zat is, trust me) laat ik het er zijn. Ik stop het niet meer weg en maak het ook niet groter, maar voel wat er te voelen valt. Leren dat de wereld niet vergaat en dat je het kan dragen. Je bent zeker niet alleen. Wil je hier hulp bij hebben, wil je iets met me delen of wil je een keer sparren? Je bent altijd welkom, stuur me een berichtje.
Liefs Jolien
