Wanneer het precies voor mijn deur stond weet ik niet precies meer. Maar ergens allong the way heb ook ik de overtuiging aangenomen dat het een goed plan is om alles te doen zoals het hoort, of zoals het wordt verwacht. Dit is logisch, aangezien deze structuur ons met de paplepel wordt ingegoten. Wie opvalt door goede prestaties, oogst succes en waardering.
Een natuurlijke prestatiedrang hebben we dus allemaal. Alleen kan dit doorslaan, zodat het wordt ervaren als een last.
Ik had vele doelen die ik continue aan het nastreven was. Volledig onbewust en onbekwaam overigens. Maar zodra ik die positieve beoordeling binnen had of de promotie was rond, gaf me dit geen voldaan gevoel.
Want binnen no time had ik bedacht wat er verder allemaal nog beter, mooier, slimmer en efficiënter zou kunnen.
Perfectie bestaat niet, dus vroeg of laat loop je altijd tegen de lamp.
Velen hebben hier last van. Vanuit een bepaald systeem en met bepaalde redenen neem je deze norm voor waarheid aan, voor jezelf of voor de mensen om je heen.
Maar ja, wie bepaalt deze norm nu echt? En is dit in beton gegoten?
Jij bent zelf de oplossing, dat is het goede nieuws. Want in the end bepaal jij deze norm (vaak onbewust) én je kan deze norm ook bijstellen (vaak bewust). Dat gaat niet van de een op andere dag. Gelukkig is ons brein neuroplastisch, dit is het vermogen van het brein om zich te herstellen en aan te passen aan de omgeving. Het brein verandert in de richting dat we oefenen. Daarom is het ook mijn missie geworden om te laten zien en ervaren dat het anders kan!
“Het kost moeite om moeiteloos te leven”, een prachtige uitspraak van Roy Martina.
Maar het meer moeiteloos leven, is best veel waard vind ik. Jij bepaalt je eigen norm en dus wanneer is het goed genoeg. Want juist als het niet helemaal gaat zoals het de bedoeling is, kan het nog best ok werken. Er gaat overal wel wat mis en is dat altijd erg? Ik vind van niet, hoe menselijker hoe fijner.
Liefs Jolien
