Ik vraag me tegelijker tijd af, stel dat ik het antwoord heb, zal ik dan anders naar mezelf kijken? Ik wil het zo graag begrijpen, omdat ik het oprecht raar vind. De rest van de wereld is in mijn optiek meer dan prima. “Maakt iemand anders fouten? Duh dat hoort toch bij het leven, helemaal ok. Jij vindt jezelf dik? Pfff hou daar is mee op joh, je bent prachtig zoals je bent”.
In mijn optiek is iedereen perfect, exact zoals hij of zij is met uitdagingen, zonder uitdagingen, all good!
Maar waar hebben deze kritische stemmen dan mee te maken? Dit gaat over het uit verbinding zijn met jezelf, het heeft meer te maken met een soort van schaamte. Schaamte komt neer op de angst voor het verbreken van die verbinding.
Is er iets aan mij, dat als iemand anders dit weet of ziet, ik het niet meer waard ben om mee te verbinden? Met andere woorden dat anderen je mogelijk kunnen afwijzen.
Schaamte
Schaamte hebben we allemaal, het is universeel vertelt @Brenebrown, altijd zo mooi. Alleen niemand wil er over praten, en hoe minder we erover praten hoe meer last je ervan hebt.
Het komt neer op dat klote – ik – ben – niet – goed – genoeg – verhaal. Stel dat je álles laat zien, inclusief alles waar je je voor schaamt, moet je je dus kwetsbaar durven opstellen, wat ook een universele uitdaging is. Want wat er kan er dan gebeuren? In ons brein doemen de meest wilde en gekste scenario´s op, trust me I know.
Oorzaak
Soms ligt de oorzaak van al die zelfkritiek in de jeugd. “Als je van je ouders nooit hebt geleerd om waardering te ontvangen, kan je automatisch op latere leeftijd behoorlijk kritisch zijn op jezelf.
Maar het kan ook anders liggen. Mocht je altijd geprezen zijn, heb je misschien de overtuiging dat je niet mag falen. Pas als je uitblinkt, denk je de moeite waard te zijn, want zonder uitblinkers ben je niet goed genoeg om van te houden.
Daarnaast wordt ons geleerd, dat het goed is om bescheiden te zijn & hoge eisen aan jezelf te stellen, mede dankzij ons Hollandse calvinisme.
Wat kan je er aan doen?
- Ga aan de slag met zelfcompassie, dat wil zeggen dat je jezelf accepteert zoals je bent, met alle “gebreken” erbij
- De moed hebben om imperfect te zijn
- Mededogen hebben om eerst aardig te zijn voor jezelf en dan voor anderen.
- Loslaten wie je denkt te moeten zijn, maar gewoon zijn wie je bent.
- Mediteren kan je helpen met meer stil staan in het hier en nu en niet wegrennen van dat rotgevoel, maar het juist aandacht geven en er laten zijn. Als je rustiger bent, ben je zachter- niet alleen voor anderen, maar juist ook voor jezelf.
Wij hebben, net zoals ieder mens, onvolkomenheden die ons juist maken tot wie we zijn. Wie leeft met zelfcompassie, laat zich niet belemmeren door zijn eigen zwakheden. Je accepteert dat je bent zoals je bent en dat geeft rust.”
Heb jij de moed om jezelf op nummer 1 te zetten?
Wil je tips of tricks of graag hierover in gesprek gaan. Stuur me een berichtje voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.
Liefs Jolien
